Leon 2.0

In mijn 3e en 4e week stond ik op de gynaecologie afdeling. Met mijn vaste studentengroepje liepen we elke ochtend om 7 uur de visite. Daar sta je dan met 25 man rond het bed van de patiënt, een student presenteert de patiënt en ondertussen staan 4 doktoren met elkaar te kletsen. Nee privacy hebben de patiënten hier echt niet en door het geklets van alle doktoren was het af en toe erg moeilijk om er achter te komen wat een patiënt had. Na de visite moest mijn studentengroepje de statussen in het papieren dossier gaan schrijven. Ik mocht dan vooral over de schouders van hen meekijken. Je zou verwachten dat dit zo gedaan is, maar helaas elke dag schrijven ze het gehele blad van de dag ervoor over op een ander blaadje om vervolgens de laatste bevindingen erbij te schrijven. Niet echt productief dus. Na de visite en al het schrijfwerk hadden we af en toe nog onderwijs en dan was het al weer klaar. 

In ons derde weekend hier in Leon hebben we de Cerro Negro beklommen om te gaan vulcano boarden. Met het board op onze rug, hadden we binnen ongeveer een uur de top bereikt. Hier stond je dan boven op de zwarte vulkaan met overal groene vulkanen en bergen als uitzicht. Wat ontzettend mooi was dat! Vervolgens mochten we naar beneden boarden, dus nadat we onze beschermende kleding aan hadden gedaan, gingen we zittend naar beneden van de vulkaan af zonder dat je kon zien waar het einde was, zo stijl was de vulkaan. Net sleetje rijden alleen dan toch wel heel wat sneller! Op zondag hebben we niet zoveel gedaan, het was die dag nogal warm, waardoor Anna, Lucas, Jonat en ik besloten om naar het zwembad te gaan. Vervolgens zijn we 's avonds naar Captain America in de bioscoop gegaan. Een van onze vele bezoekjes aan de bios. Maar zeg nou zelf als het 39 graden is en je de hele dag intens zweet, wie wil er dan niet naar een gebouw met airco, een film en popcorn en dat voor maar 4,- p.p. 

In week 5 en 6 van onze coschappen heb ik nog even op de labor y partu gestaan (de bevallingen) en verder samen met Anna op de spoed. Ook heb ik nog een nachtdienst gedraaid op de labor y partu van 17.00-7.00 de volgende dag. Hier heb ik denk nog wel het meest geleerd. De nachtdienst deed ik samen met Lucas, waarbij er in totaal 5 bevallingen en twee keizersneden waren. Deze nacht heb ik ook voor het eerst een placenta uit de buik mogen trekken, wat een bloederig maar leuk gedoe is dat zeg! 
Op de spoed komen allerlei vrouwen van verschillende leeftijd. Jonge meiden van 16 die zwanger zijn, vrouwen in de overgang, met tumoren enz. Echter hebben de zwangere vrouwen hier toch wel de overhand. Hier hebben we meerdere echo's gezien, en kon je soms mee naar boven om de bevalling te zien als een vrouw al 10cm ontsluiting had. 

In ons 4e weekend hebben we veel gedaan. Vrijdag avond ViaVia, waar we een drankje gingen doen maar het eindigde in een avond vol salsadansen. Zaterdag gingen we de Telika beklimmen, dit is een andere vulkaan in de omgeving van Leon. Boven aan de top kon je in de krater kijken, zag je een paar stippen lava en af en toe rook je de zwavel. Vanaf deze vulkaan bekeken we de zonsondergang om vervolgens weer naar Leon te gaan. 's Avonds hadden we het afscheidsetentje van Lucas, waarbij we weer heerlijk bij Don Jacks hebben gegeten. Zondag stonden we vroeg op, om weer naar Masaya te gaan. Het National Parc was open, en we konden nu wel de vulkaan zien. Met de taxi gingen we naar de vulkaan toe, je mocht hem niet oplopen want dat was te gevaarlijk omdat hij 1,5 maand terug nog geëxplodeerd was. Eenmaal boven stond je aan de rand van de krater en zag je een groot gat gevuld met lava en rook je of course het zwavel weer. Na 10 min kijken werden we weggestuurd omdat al het zwavel slecht voor je longen is.

In ons 5e weekend zijn Anna en ik samen met de twee andere dutchies naar Ometepe geweest. Dit is een eiland ergens in het zuiden van Nicaragua. Op dit eiland staan twee vulkanen, de Conception en Maderas. We kwamen donderdagavond aan, zodat we vrijdag de Conception konden beklimmen. Om 5.30 zaten we in de bus, waar we onze gids zouden ontmoeten. Om 6.30 stonden we dan aan de voet van de vulkaan en zou onze hike beginnen. Eerst moest je een uur wandelen door de jungle, vervolgens kwamen we ergens bij een boer aan, moesten we 10 cordobas betalen en gingen we verder de jungle in. Dit was blijkbaar de officiële ingang haha. Door de vochtige lucht van de jungle gingen we naar boven. Omdat het de nacht ervoor veel geregend had, was de grond nogal glad en blubberig. Verder naar boven, bestond de vulkaan alleen nog maar uit rotsblokken, sommige los en sommige vast. Na een 4 uur durende klim, met hier en daar wat momenten dat ik wilde opgeven vanwege mijn heupen, zaten we eindelijk boven op de vulkaan, aan de rand van de krater. Dat de vulkaan nog actief was konden we wel merken. Niet alleen de geur van zwavel was erg aanwezig, ook kregen we af en toe een hoestbui omdat de Conception weer een flinke rookwolk uitblies. Nadat we op de top van het prachtige uitzicht hadden genoten, moesten we weer naar beneden. Dit was in het begin dan ook een hele strijd, daar loop je dan over losliggende stenen hopend dat je niet uitglijd, van een stijle vulkaan wand af. We waren dan ook blij dat we na 45 min weer een soort van groene weg zagen. Vervolgens gingen we half rennend/zittend naar benden over het zwarte vulkaanzand, waardoor je schoenen weer intens vol zaten met zand. Uiteindelijk heeft de gehele hike 8 uur geduurd en zijn we die avond zeker vroeg naar bed gegaan. 
Wat we op dit eiland ook geleerd hebben is dat je Nica mensen nooit naar de tijd van een wandeling moet vragen. De volgende dag wilde we namelijk naar Ojo de Agua, een koudwaterbron. Volgens de hostel manager was het 30 min lopen, oke we lopen iets trager door alle spierpijn, maar uiteindelijk heeft het 1,5 uur geduurd voor we er aan kwamen. Ojo de Agua is een erg mooie plek, en het koude water geeft een heerlijke verkoeling na zo'n lange wandeling. Aan het eind van de middag moesten we weer terug lopen, gelukkig vonden we een truck die ons wel mee wilde nemen en waren we binnen 10 min weer bij ons hostel. 

En toen was het zover, na 6 weken coschap zit het erop. Afgelopen weekend zijn Anna en ik samen met 3 andere Nederlandse meisjes nog naar Estelí geweest, vanuit hier zijn we naar de Somoto canyon gegaan, om hier door het water en over de rotsen een 4 uur durende wandeling te gaan maken. Wat een prachtige natuur heb je daar zeg. Helaas regende het die dag enorm veel, het regenseizoen is toch echt begonnen. Vervolgens zijn we naar Matagalpa gegaan, het plaatsje waar de koffie in Nicaragua gemaakt wordt. Omdat het regenseizoen begonnen is, is het geen koffieseizoen en hebben we dus geen tour kunnen doen. Maar gelukkig hebben ze in Matagalpa genoeg natuur reservaten om te kunnen wandelen, wat we dan ook zeker hebben gedaan. 
En nu zitten we in de bus terug naar Leon. Hier gaan we nog even 2 dagen rustig afscheid nemen van onze hometown. Donderdag vliegen Anna en ik naar de Corn islands, om hier onze reis even Caribisch af te gaan sluiten. En dan moeten we volgende week toch echt weer naar huis. Gelukkig duurt dat nog 11 dagen en ga ik nu nog even goed genieten van dit mooie land hier.