Caye Caulker

Zondag was het dan zover. Om 8.00 uur stond ik samen met Anna op Schiphol om naar Belize te gaan. Met wat gedoe om mijn ESTA visum en 1,5 uur vertraging zaten we om 12.00 uur eindelijk in het vliegtuig op weg naar onze tussenstop, Houston. Na een 10,5 uur durende vlucht vol slechte films en vliegtuig voedsel waren we in Houston aangekomen en gingen we naar ons hotel. Omdat het Pasen was, waren er bijna geen restaurantjes rondom het hotel open waardoor we maar Chinees hadden gegeten (het was dat of een restaurantje vol bier drinkende mannen van 40 haha ). Daar ging ons idee van een overdreven grote Amerikaanse burger. 
De volgende ochtend vlogen we naar Belize. Eenmaal daar aangekomen bleek dat geen enkele ATM het hier deed omdat het easter monday was. Al snel hoorde we dan ook dat Pasen hier heel groots is en dat het zondag en maandag altijd een groot feest is en alles dicht is. Gelukkig was er een taxi-chauffeur zo lief om ons naar een werkende ATM te brengen, zodat we vervolgens met de boot naar onze bestemming konden: Caye Caulker. 

Caye Caulker is een eiland vol met witte stranden, palmbomen en een veel te blauwe zee! Nadat we onze spullen bij het hostel hadden gedropt, zijn we het eiland gaan verkennen. Het eiland is niet super groot, omdat het vroeger door een orkaan in 2e is gesplitst, waardoor we de volgende dag besloten het hele eiland rond te lopen. Hier ontdekten we een klein vliegveldje en super grote huizen van rijke Amerikanen. Het toeristische deel bestaat uit veel restaurantjes en overal zijn wel hostels of hotelletjes te vinden.
Omdat we van iedereen hoorde dat je echt een snorkel toer moest doen, zijn we gisteren gaan snorkelen met een organisatie. Op een klein speedbootje gingen we naar de eerste stop, Hol Chan Marine reserve, hier zagen we vele soorten vissen en schildpadden. Vervolgens gingen we naar onze tweede stop, een soort ondergronds eilandje van schelpen die door 1 visser daar gedropt worden nadat hij ze heeft leeg gehaald. Ook was hier een schildpad, en omdat hij mensen niet eng vindt, moet jij uitwijken voor hem omdat hij anders tegen je aan zwemt. Helaas heb ik geen ogen in mijn achterhoofd, waardoor ik mij plots doodschrok omdat de schildpad langs achteren tegen mij aan zwom. Daarnaast hebben we nog gesnorkeld terwijl er haaien waren bij Shark Alley, 7 haaien waarvan 1 van 2m lang kwamen naar de bood toe. Hier kregen ze vis zodat wij langs de andere kant het water in konden en richting de haaien konden zwemmen. Hierbij kwamen ook de horse-eye-fish (denk aan een grote zilveren vis met gigantische ogen) naar de bood die misschien nog wel enger waren dan de haaien zelf. Uiteindelijk kwamen we vermoeid en verbrand thuis na 4 uur snorkelen en springende vissen en vogels te eten hebben gegeven.  Maar het was iets om nooit te vergeten! 
Nu vertrekken we zo met de boot terug naar Belize city, waar we daar met de bus naar San Ignacio gaan. Jullie zullen dan ook binnenkort wel meer van onze verhalen te horen krijgen!!